Gamall

Tvær konur eru að bíða á biðstofunni við Gullna hliðið og eru að bera
saman sögurnar af því hvernig þær dóu. Sú fyrri segir: "Ég fraus til
bana."
"En hræðilegt," segir hin, "að frjósa til bana. Það hlýtur að hafa
verið kvalarfullt?"
"Ekkert svo," segir sú fyrri, "þegar maður er hættur að skjálfa af
kulda verður maður bara syfjaður og finnur fyrir hlýju. Loks dettur
maður bara út. Hvað með þig? Hvað gerðist?"
"Ég fékk hjartaáfall. Mig var búið að gruna manninn minn lengi um
framhjáhald og ákvað að koma snemma heim úr vinnunni einn daginn.
En þegar ég kom heim, sat hann bara inni í stofu og horfði á
sjónvarpið."
"Nú?" spyr sú fyrri. "En hvað gerðist?"
"Ég var alveg viss um að það væri önnur kona í húsinu, svo ég hljóp
um allt að leita. Upp á háaloft, niður í kjallara, gáði inni í alla
skápa og undir öll rúm. Ég hélt þessu áfram þar til ég var búin að
kemba allt húsið. Þegar því var lokið var ég svo örmagna að ég hné
niður, fékk hjartaáfall og dó."
"Hmm," segir sú fyrri, "leitt að þú skyldir ekki kíkja í
frystikistuna.
Þá værum við báðar á lífi."